مارال جونم

سلام . این دفعه خیلیییی دیر تونستم بیام . آخه گرفتار بودم... مارال جونو روز تولد حضرت معصومه (س) و روز دختر ، عقیقه کردیم . جاتون خالی ، خوب بود . صبح که تقریبا خودمونی بود اما عصرش یه مهمونیه کوچولوی صد نفره گرفتیم  و کلی ترکوندیم. همون آقایی که خطبه ی عقد من و آقای همسرو خونده بود آوردیم و دعای عقیقه رو خوند . مهمتر از همه اینکه مارال جون خیلییییی عالی همکاری کرد و هیچ ترسی از بع بعی نداشت . مخصوصا که قبلش یاد گرفته بود : بع بعی میگه : بع بع . هربار ازش میپرسیم تکرار میکنه جدیدا هم که ماشاا... سرعت چهاردست و پا رفتنش اینقدر زیاد شده که نمیتونم بگیرمش و کل روز باید دنبالش بدووم. دستشو میگیره به لبه ی میز و پامیشه وامی...